ترجمه : محمود حدادی

 

در سرآغاز این نمایش‌نامه شیطان با نام مفیستوفلس، به بارگاه خداوند درمی‌آید و اگر چه فرشته مقرب به شمار نمی‌رود، خداوند برای او نیروی آفرینندگی قائل می‌شود و او را مشایع فاوست بر زمین قرار می‌دهد. به این ترتیب تراژدی فاوست، دانشمندی که در پی آگاهی بر همه رازهای جهان و عبور از همه مرزهای هستی محدود انسانی است، بدل به تراژدی بشری می‌شود و سینه او کانون جدال جاویدان نیکی و بدی و نیروهای ایزدی و اهریمنی. ماجرای دکتر فاوست از قرن شانزدهم تا به روزگار گوته، و از آن پس نیز تا به دوران توماس مان، نقش‌مایه بسیاری روایت‌های آلمانی و اروپایی بوده است. از این رو برای شناخت گسترده‌تر این اثر، تاریخچه‌ای هم بر «فاوست‌نامه» نویسی، پیوست پایانی این کتاب شده است.