ادوارد باند از جمله نمایشنامه‌نویسانی است که با بازنویسی متون گذشته و اسطوره‌زدایی از تاریخ، گستره جدیدی را در تئاتر بریتانیا رقم زده است. وی را شاید بتوان یکی از تکمیل کنندگان همان سنت تئاتر حماسی دانست که برشت، طلایه‌دار آن بود.

تئاتر باند به صحنه بردن انسانی است که تغییر پذیری او در ارتباط با شرایط تعریف می‌شود. باند تئاتر را جدی‌ترین میعادگاه عمومی بحث در مورد مسائل فرهنگی می‌شناسد. باند رهرو همان سنت ادبیات رئالیستی قرن نوزدهم است. با این تفاوت که واقع‌گرایی وی در امتداد رئالیسم دیالکتیک برشت-لوکاچ حرکت می‌کند. رئالیسم باند، رئالیسمی خرده بین و مخالف رئالیسم کلاسیک است زیرا وی معتقد است رئالیسم کلاسیک، اصولی را که بر آن مبتنی است کتمان می‌کند و مانع بازنمود تناقضات عریان می‌شود و همین امر مانع اصلاحات اساسی است.

«بینگو یا صحنه‌هایی از پول و مرگ» در سال ۱۹۷۳ نوشته شد. یکی از دلایل محوری بودن این اثر در کارنامه باند، حضور شکسپیر، هنرمند نامدار انگلیس، در این نمایشنامه است. در بینگو، شکسپیر در دام تعدادی عمده مالک قرار می‌گیرد که می‌خواهند به نوعی دست به اصلاحات ارضی بزنند و این موضوع بر درآمدی که شکسپیر از اجاره‌بهای زمین‌های خود دریافت می‌کند، تاثیرگذار است. شکسپیر دو راه پیش رو دارد: یا اینکه با عمده مالکان توافق کند یا با آنها مخالفت کند و فقرا را یاری رساند.