مصطفی کوتلو ( 1945) از مهمترین داستان نویسان مدرن ترک است و بيشتر در رمان‌هایش از سبک زندگی و مشکلات مردم روستانشین صحبت می کند. تا به حال تمام قهرمانان رمان‌های کوتلو نظاره‌گر و راوی تغيیر و تحولات دشوار تاریخ سیاسی اجتماعی ترکیه بوده‌اند.

داستان کتاب «سرگذشت طولانی» بین سال‌های دهه 1940 تا 1970 و پیرامون حوادثی که در یک ایستگاه قطار رخ می‌دهد می‌گذرد. کوتلو در این کتاب به ذکر رنج ها خوشی ها و هیجان‌هاي مردم آناتولی می‌پردازد.

 

قسمتی از این کتاب : 

 

...پدرم برگشت، اما تنها. بقچه و سازدهنی‌ای را که برای من خریده بود در دست داشت. لبخند می‌زد، ولی در این لبخند چیز عجیبی بود. هیچ‌کس حرفی نزد. سکوتی طولانی و آزاردهنده. اول به پدرم و بعد به دختر لال نگاه کردم. چشم‌توچشم شدیم. لب‌های دختر شروع کرد به لرزیدن. آرام از سر جایش بلند شد و رفت سمت پنجره. من هم دنبالش رفتم. بیرون برف می‌بارید. برف همه‌جا را پوشانده بود. رئیس ایستگاه سرش را پایین انداخت و با اسب سفیدش از میان برف‌ها گذشت. کلاغ‌هایی که در طول تابستان دنبالشان می‌دویدم، کمی عقب‌تر، چشمانشان را به پنجره دوخته و بی‌حرکت ایستاده بودند...