کتاب در 5 بخش تنظیم یافته، که نماد پنج گاه کهن: نوروز، تیرگان، مهرگان، یلدا و اوشا یا اوشهین به معنای سپیده است، که اوشا با طلوع جشن بزرگ سده همخوان است، این گاهان در اوستا به نام: هاونگاه، رپیتوینگاه، اوزیرینگاه، ایوسروتریم گاه و اوشهینگاه معروف است. این مواقع بعدها به طلوع، ظهر، عصر، شب و هنگام سحر معروف شد، که از هزاران سال پیش نمازها و نیایش هایی دارد.

همچنین بخش اول، به ضرورت موضوع به هفت گقتار، که نماد هفت کشور و بخش دوم، به نه گفتار اشاره دارد، که نماد نه سرزمین کهن هندوها و نیز نه ماه روشن سال در سرزمین کهن است. همچنین متن و اصل کتاب 365 صفحه دارد، که نماد روزهای سال است، (سه برگ آخر منابع کتاب است که جدای متن میباشد). در بخش نقشه ها هم 24 تصویر آوردیم، که نمادی برای ساعات شبانه روز و ترسیم دقیق نصف النهارات در ازمنه باستان بروی نقشه ها داشته باشد.

 کتاب کشور هفتم شاید از اختصاصی ترین کتابهای ایرانی باشد، که بسیاری از اسطوره های ملل را بررسی نموده است.