بیشتر مردم از خواندن کتاب‌های جاسوسی ، پلیسی لذت می‌برند. دلیلش شاید تعلیق و هیجانی باشد که در لابه‌لای سطور این گونه کتاب‌ها وجود دارد یا لذت کشف یک معمای پیچیده. بعد از جنگ جهانی دوم تعداد کتاب‌های جاسوسی زیاد شد. دلیلش جنگ سرد بود. دو بلوک شرق و غرب نسبت به یکدیگر حساسیت زیادی داشتند. هر کسی از کشورهای کمونیستی وارد غرب می‌شد یا اگر کسی از اروپای غربی یا آمریکا به بلوک شرق سفر می‌کرد، یک جاسوس بالقوه بود. بیشتر کتاب‌های جاسوسی مربوط به زمان جنگ سرد هستند یا حتی اگر دیرتر نوشته شده‌اند باز هم داستان‌شان در همان دوره زمانی روایت می‌شود.

به‌خاطر درامی که در کتاب‌های جاسوسی وجود دارد، این داستان‌ها دستمایه خوبی برای ساخت آثار سینمایی هم هستند. بیشتر کتاب‌های جاسوسی تبدیل به فیلم‌های سینمایی پرطرفداری شده‌اند. آخرین‌شان فیلم «بندزن، خیاط، سرباز، جاسوس» بود که از روی یکی از رمان‌های مشهور جان لوکاره اقتباس شده بود و گری اولدمن در نقش جورج اسمایلی، جاسوس معروف بازنشسته در فیلم می‌درخشد. رمان‌نویسان کتاب‌های جاسوسی بیشتر از نویسندگان معمولی برای مردم آشنا هستند. چون نام خیلی از آنها در تیتراژ فیلم‌های معروف جاسوسی آمده است. جان لوکاره، ایان فلمینگ و گراهام گرین چند نفر از این نویسندگان هستند که در حوزه کتاب‌های جاسوسی شهرت بسیاری دارند...

روبرت لودلیوم حدود 25 رمان نوشته است که تمام آن‌ها در آمریکا پرفروش بوده‌اند، حدود 250 میلیون نسخه از کتاب‌هایش فروش رفته‌اند و به زبان‌های زیادی ترجمه شده‌اند. از کتاب‌های دیگر او عبارتند از: میراث اسکارلاتی، یادداشت خزانه‌دار و... او به لحاظ شهرت و قدرت نویسندگی در زمینه‌ی آثار جاسوسی و بین‌اللمی با فردریک فورسایت و تام کلنسی برابری می‌کند....