راه بی‌پایان روایت طغیان فرد در برابر سیستم است، طغیانی آن‌چنان نومیدانه که درنهایت به خودآزاری و خودویرانگری می‌انجامد. اما قهرمان طاغی که امیدی به تغییر ندارد تا پای جان می‌جنگد، بر تصمیم خود می‌ماند، لج می‌کند، و درنهایت، گرچه زخمی و بی‌رمق و تحقیرشده، به مقصد می‌رسد، اما پیروز ماجرا‌ ست. این ماجرا البته پیروز دیگری نیز دارد: سرهنگ، نماد سیستم، که موفق شده خواسته‌ی خود را بر همگان تحمیل کند.

نمایشنامه‌ی آتیشک‌خانه بیانیه‌ای علیه تفنگداران دریایی و نظامی‌گری به روش آمریکایی است. وقایع نمایشنامه مربوط است به بیمارستانی در جنوب آمریکا در تابستان ۱۹۴۳، که در آن ترس و وحشت شخصیت اصلی از مرزهای واقعیت هم گذر می‌کند.