در اين كتاب نشان داده مي شود كه عواملي چون ساخت نظام سياسي، نگرش نخبگان سياسي، ويژگي هاي نظام بوروكراتيك، رابطه دولت با طبقات اجتماعي و وضعيت اقتصاد سياسي بين الملل چگونه بر فرايند توسعه اقتصادي كشورهاي شرق و جنوب شرقي آسيا و ايران پس از انقلاب تاثير گذارده اند. از همين منظر است كه كتاب به پرسش هاي مهمي چون رابطه اقتدارگرايي و دموكراسي با توسعه اقتصادي، چالش ديرپاي طرفداران اقتصاد ليبرال با طرفداران دخالت دولت در اقتصاد، تقابل دولت رانت محور و دولت توليد محور و... پاسخ مي دهد. در واقع در اين كتاب با تكيه بر تجربه توسعه كشورهاي شرق آسيا برخي از كليشه هاي رايج در محافل علمي نظير " دموكراسي به مثابه پيش شرط توسعه اقتصادي" يا " برتري دولت ليبرال بر دولت دخالت گرا" به چالش كشيده مي شود. همچنين كتاب با بررسي نقش حياتي عوامل بين المللي در توسعه اقتصادي از افتادن به ورطه تاكيد بيش از حد و يكجانبه بر عوامل درون زا در توسعه اقتصادي اجتناب مي كند.