ترجمه : نازنین میهن

 

بحران روابط شخصی و مسائل زندگی یک زوج و گره‌خوردن آن با خشونت، جنگ در خاورمیانه و وضعیت مردم جنگ‌زده و پناهندگان از موضوعات محوری این نمایشنامه است. سارا گودوین، جیمز داد، ریچارد ایرلیچ و مندی بلوم شخصیت‌های این نمایشنامه هستند. سارا عکاس خبری است و جیمز روزنامه‌نگاری مستقل. نمایشنامه با ورود آن‌ها به خانه آغاز می‌شود. خانه‌ای در بروکلین که در توضیح صحنه این‌گونه وصف می‌شود: «خانه جاهای دست‌نخورده و نیمه‌کاره‌ای دارد. اثاثیه با مهارت چیده شده اما فاقد ظرافت است. دکوراسیون خانه، سلیقه مدرن و سفرهای زیاد ساکنان را نشان می‌دهد. صحنه نمایش باز است: اتاق نشیمن، اتاق غذاخوری، اتاق خواب و آشپزخانه در معرض دید تماشاگر است. به‌هم‌ریختگی در خانه به چشم می‌خورد که نشان می‌دهد کسی خانه را با عجله ترک کرده است.» با این صحنه‌پردازی خواننده وارد فضایی می‌شود که حسی از ناامنی و نگرانی و قرارداشتن در وضعیتی غیرعادی را القا می‌کند. وقایع نمایشنامه در بحبوحه آشوب‌های خاورمیانه اتفاق می‌افتد و جیمز و سارا به‌عنوان خبرنگار و عکاس خبری در کوران این آشوب‌ها بوده‌اند. سارا در آغاز این نمایشنامه زخمی و مجروح است و در یادداشت نویسنده ظاهر و وضعیت جسمی‌اش این‌گونه وصف شده است: «در شروع نمایش سارا عصایی به دست دارد. یکی از پاهایش در گچ است، یکی از دستان‌اش از گردن آویزان است و یک طرف صورت‌اش پر از ترکش است.» در همین یادداشت توضیح داده شده که نمایش در طول یک‌ سال بهبودی سارا اتفاق می‌افتد.

در همان اوایل نمایشنامه از دیالوگ‌های جیمز و سارا درمی‌یابیم که جیمز مشغول نوشتن مقاله‌ای درباره خشونت در سینماست. با ورود ریچارد و مندی به صحنه نمایش صحبت از مقاله نیمه‌کاره دیگری که ریچارد مشغول نوشتن آن بوده است به میان می‌آید. مقاله‌ای درباره پناهنده‌ها. در اواخر پرده دوم درمی‌یابیم که سارا موضوعی را از جیمز مخفی نگه داشته است. موضوعی که دانستن آن جیمز را آزرده می‌کند چون جیمز درمی‌یابد کسی دیگر در زندگی سارا بوده که سارا به او علاقه داشته است. این شخص البته اکنون دیگر وجود خارجی ندارد و در مناطق جنگی کشته شده است. چهار ماه بعد، در آغاز پرده دوم، سارا و جیمز ازدواج کرده‌اند. کمی بعد از ازدواج سارا نوشته‌ای از جیمز را در لپ‌تاپش می‌خواند و می‌بیند جیمز نقش آن شخصی را که در پرده قبل صحبتش به میان آمده بود و سارا به او دلبستگی داشت از وقایعی که در نوشته‌اش به آن‌ها پرداخته حذف کرده است. جروبحثی بین جیمز و سارا درمی‌گیرد. این‌گونه است که بحران جنگ در خاورمیانه به بحران زندگی شخصی سارا و جیمز پیوند می‌خورد. آن‌چه می‌خوانید سطرهایی است از این نمایشنامه که در آن از زبان سارا تصویری از خاورمیانه گرفتار جنگ به دست داده شده است: «کشتار بی‌رحمانه‌ای بود. همه‌چی تیکه‌پاره شده بود از بدن آدمیزاد بگیر تا هرچی که اون‌جا بود. وحشتناک بود. زن‌ها توی اون همه جسد دنبال بچه‌هاشون می‌گشتن. شروع کردم به عکاسی. یه‌دفعه از توی اون همه دود و غبار یه زن که تموم تنش خونی بود اومد سمتم. پوستش سیاه شده بود، موهای سرش سوخته بودن؛ بوش رو می‌فهمیدم. لباس‌هاش، سوخته بودن و به تنش چسبیده بودن. داد می‌زد سرم: برو از این‌جا، برو. عکس نگیر. عکس نگیر... هلم می‌داد. دستش روی لنز بود و دوربینم رو هُل می‌داد.»

 

به نقل از روزنامه شرق