ترجمه : مسعود حسینی

 

فیشته در فضای فلسفی ما حتی اگر فیلسوفی ناآشنا نباشد، دست‌کم فیلسوفی است کـه آن‌چنان‌کـه باید و شـاید مورد توجه قرار نگـرفته است. علـت شـاید عظمت دو فیلسوفی باشد کـه پیش و پس از او در عرصه‌ی فلسفه‌ی آلمانی پیشگـام بودند و بر وی سایه افکندند: کانت و هگل. شاید هم غموض گـاه بیزارکننده‌ی پـاره‌ای از آثـار مشخصاً فلسفی او مزید بر علت شده بـاشد. با وجود این، علت این غفلت هرچه باشد، مطالـعه‌ی آثـار او هر خواننده‌ای را متقاعد می‌کند کـه با فیلسوفی اصیل روبه‌روست، اندیشمندی طـراز اول و مؤسس کـه اگرچه، همچون هر فیلسوف اصیل دیگری، بر میراث فیلسوفان پیش از خود (در این مورد، عمدتاً کانت) تکیه می‌کند، به هیچ وجه به آن‌ها قناعت نمی‌ورزد و به راه خود می‌رود.