در اين كتاب، نخست پيوند ديرينه موسيقي و شعر بررسي شده است. پس از آن، به پيشينه موسيقي ايراني، تا دوره «فردوسي» اشاره شده و سپس، همه آواهايي كه در«شاهنامه» شنيده مي شود، ‌با تفكيك آواهاي موسيقايي از ناموسيقايي، معرفي گرديده است. آنگاه با شناسايي گونه هاي موسيقي سازي در «شاهنامه» و با رده بندي سازها، به بررسي و گزارش جداگانه تك تك سازها پرداخته شده و بر بنياد سازشناسي«شاهنامه»، سه گونه موسيقي، يعني موسيقي رزمي، موسيقي بزمي و موسيقي شكار، مورد بررسي قرار گرفته است.