در سال ۱۳۳۳ خورشیدی در شهر اصفهان متولد شد. تحصیلات دبیرستانی‌اش را در اصفهان به پایان رسانید و برای ادامه تحصیلات به تهران رفت (۱۳۵۱). اولین داستان کوتاهش در شماره تیرماه ۱۳۵۲ ماهنامه «رودکی» به چاپ رسید.

 

اولین کتابش که مجموعه هشت داستان کوتاه بود - «بچه‌ها بازی نمی‌کنند» - در سال ۱۳۵۶ منتشر شد. در همان سال، داستان بلندی نوشت به نام «نمایش» که در تابستان ۱۳۵۹ به چاپ رسید. به‌جز این دو کتاب اول، چهار مجموعه داستان کوتاه و یازده رمان از این نویسنده به چاپ رسیده‌است.

 

از دیگر رمان‌های مدرس صادقی می‌توان به «گاوخونی»، «بالون مهتاب»، «سفر کسرا»، «کله‌ی اسب»، «شریک جرم»، «عرض حال»، «شاه‌کلید»، «من تا صبح بیدارم» و«آب و خاک» اشاره کرد. «قسمت دیگران و داستان‌های دیگر»، «دوازده داستان»، «کنار دریا، مرخصی و آزادی» و «آن‌طرف خیابان» عنوان‌هایی از داستان‌های کوتاه این نویسنده است.

 

رمان «ناکجاآباد» نوشته‌ی «جعفر مدرس صادقی» نویسنده، مترجم و مصحح نام‌آشنای معاصر است. او این رمان را در سال 1369 نوشته است. در بخشی از ناکجاآباد می‌خوانیم: «"شما اینجا تنهااید؟" "آره فقط من و داراایم. چه‌طور مگه؟" "من پیش از آمدنم رفتم سری به همون سرداب دیشبی بزنم. همون‌جا که دیشب خوابیدم..." "خزانه؟" "بله. همون جا. یک نفر اونجا بود." "گفتم که گاهی بعضی‌ها گذارشان به این طرف‌ها می‌افته. شاید سردش بوده رفته اون تو." "اوجا که از همه جا سردتره." "پس شاید گرمش بوده." شما اینجا گرما و سرما ندارید؟" "نه. برای تازه‌واردها داریم. ما هم روزهای اول سردمان می‌شد ولی بعد از مدتی نه سرما می‌فهمیدیم نه گرما. نه گرسنگی می‌فهمیم، نه تشنگی نه خواب داریم نه بیداری. همیشه بیداریم. نمی‌دونم. شاید هم همیشه خواب باشیم. اینجا آدم از خواب و خوراک و پوشاک بی‌نیازه. از همه چی بی‌نیازه. بذار خیالتو راحت کنم. بهشت روی زمین همین جاست."»