ترجمه : محسن حکیمی

 

مقدمه اي بر انديشه سياسي نيچه نيچه فکری است. ابهام برانگيز و ناسازمند كه اثرهايش هنگامی که آنگاه كه دروني ترين اعتقادات ما را به مبارزه مي خوانند، هرگز دست از آشفته گري، انگيزه سازي و الهام بخشي برنمي دارند. فردريش نيچه بيش از صد سال است كه در قلمرو فكر و فرهنگ چهره اي راهگشاست و انديشه او را مورد تحليل قرار مي دهند. در قرن حاضر انديشه سياسي نيچه اغلب منشا گيجي و سردرگمي بوده است. براي چند دهه، از پايان جنگ جهاني دوم تا همين اواخر باور همگان اين بود كه نيچه به هيچ وجه متفكري سياسي نيست بلكه كسي است كه عمدتا نگران سرنوشت فرد منزوي و تنهايي است كه دنياي اجتماعي به او بس بي مهري مي كند. اين ديدگاه را كساني چون والتر كاوفمان " زندگينامه نويس و مترجم نامدار آثار نيچه " نمايندگي مي كردند كه مي كوشيدند نوشته هاي نيچه را از سوءاستفاده ايدئولوژي پردازان و مبغلان نازي نجات دهند. اما نتيجه اين ديدگاه، تاويلي تاريخ زدايي شده و سياست زدايي شده بود كه بر جنبه راهگشاي فلسفه نيچه، يعني انديشه سياسي او، نقطه پايان مي گذاشت. در سال هاي اخير چند بررسي مهم درباره انديشه سياسي نيچه براي حل مسائل انسان هايي كه در اواخر دوران مدرنيته زندگي مي كنند و مي كوشند با دشواري هاي سياسي زندگي خود دست و پنجه نرم كنند، پذيرفته شده است. به هرحال نيچه متفكري است كه مشغله اش سرنوشت سياست در دنياي مدرن است..