داستان «دايره است اينكه مي‌بينم» داستاني با دو روايت از يك راوي است. راوي‌اي كه آغاز مي‌كند، اول شخص است و با پيشبرد داستان متوجه مي‌شويم كه اين راوي از نوع راوي‌هاي درون داستاني است يعني اينكه خودش درون همان داستاني است كه رويدادهايش را روايت مي‌كند و روايت دوم كه همزمان با روايت اول پيش مي‌رود توسط همان راوي اما به زبان سوم شخص آگاه روايت مي‌شود؛ روايتي كه بيشتر افراد آن برخاسته از يك سطح اجتماعي هستند. وي از تولد تا مرگ هريك از شخصيت‌ها را آگاهانه به تصوير مي‌كشد. اما همان‌طور كه از اسم داستان پيداست، اگرچه آنان از صحنه روزگار و زندگي واقعي حذف مي‌شوند اما اتفاقات همچنان باقي است و شروعي دوباره براي افراد ديگر است همچنان كه در فرجام داستان‌گويي آغازي اتفاق مي‌افتد و اين با نام «دايره است اينكه مي‌بينم» كاملا مطابقت پيدا مي‌كند، به همين منظور ساختار داستان ساختاري دوراني يا همان دايره‌اي است....