اين کتاب کوششي‌ست برايِ درنگريستن به جهانِ هستي از چشم‌اندازِ نيچه، و راهي بازجُستن برايِ معناگشاييِ انديشه‌هايِ تودرتويِ نيچه به ياريِ نيچه؛ و به همين دليل گفت‌آوردها همه از نيچه است. اين امکان‌پذير نبود مگر با برخاستن از کُرسي‌هايِ باد و مَباد، برکشيدنِ ذهن از تنگنايِ يک‌سويه‌نگري، و وفاداري به آن‌چه که نيچه «رقص با قلم» مي‌نامد. نيچه را تنها با نيچه مي‌توان شناخت. بايد گذاشت که نيچه خود سخن بگويد و درهايِ فروبسته‌يِ فلسفه‌اش را به رويِ ما بگشايد. پيداست که رهيافت به درونمايه‌يِ اين کتاب تا چه اندازه در گروِ خواندن و پژوهيدنِ آثارِ نيچه تواند بود. از چشم‌اندازِ نيچه هم‌چنين انگيختاري‌ست که نيچه‌خواني را بياغازيم و به سويِ چکادها برشويم. بادا که ازين رهگذار هر کوه‌پيمايي سرانجام به چشم‌اندازي از آنِ خويشتن برسد.