من به اندازه‌ی همه‌ی سنگ‌ریزه‌هایی

که در کنار همه‌ی ریل‌های جهان خوابیده‌اند

 

رویای آمدنت را می‌بینم !

 

محمدعلی سبحانی در سال 1362 و در گوشه‌ای از جلگه مازندران سر به آستان زندگی نهاده است. اگرچه از هجده سالگی و در شبی پاییزی (1380) میزبان میزبان نخستین کلمات بوده، ولیکن اشعار این دفتر از میان دوره‌ای 10 ساله (1386-1396) انتخاب شده‌اند. سال‌هایی که درخت شاعر با ریشه‌های شمالی‌اش (بهشهر) در سایه‌سار آفتاب جنوب (بوشهر) بالیدن گرفته و در هوای آلوده تهران برگ داده است. آن‌چه در این دفتر گرد آمده، محصول کوششی خاضعانه در به ظرف کشیدن جوششی سرکشانه است.