فلسفه ي هگل را نمي توان به چند قاعده ي منطقي فروكاست. يا بهتر است بگوييم كه اين گونه قواعد پوشاننده ي چيزي اند كه خاستگاه خود آن منطقي محض نيست. ديالكتيك، پيش از آن كه روش باشد، تجربه اي است كه هگل از راه آن از يك فكرت به فكرتي ديگر مي رسد.سلبيت همانا حركت جان است، حركتي كه طي آن، جان همواره از آن چه هست فراتر مي رود.و هگل تا حدودي از راه تفكر درباره ي انديشه ي مسيحي، درباره ي فكرت خداي انسان شده است كه به ادراك«عام تماميت يافته» رسيده است.