این یک رمان متفاوت، با سبک و ساختار متفاوت، از آثار کلاسیک ایران، به خصوص کلیله و دمنه، گرفته شده است. هر فصل این کتاب حکایت مستقلی است ، مانند مینیاتوری که در آن هم دیالوگ هست، هم شعر، هم آواز و موسیقی و هم حکایت، و لایه لایه، با لحن و زبان متفاوت، گاه رئال و گاه سوررئال، اما در نهایت رمانی یکپارچه است درباره ماجرای یک شهر در طول یک قرن و تحولات خانواده و جامعه و شیوه زیست ما ایرانیان. این رمان رود خانه ای است که از جویبارهای مختلف تشکیل می شود و به دریا میرسد.

قسمتی از متن کتاب :
بعد برای من از فلسفه هنر بودن گفت و به تکرار تاکید کرد که هنر یعنی زندگی یعنی بودن. وقتی شعر می نویسی یا طرحی می زنی و یا می خواهی تابلویی بکشی، باید آن را بیافرینی. و گفت: یادت باشه، هرکس در این دنیا نقش خودش رو بازی می کنه. حتی مرده ها هم نقش خودشون رو بازی مس کنن، تا لحظه آخر خاکسپاری. بعد از آن نام شون و سنگ قبرشون نقش اونا رو در غیاب شون به عهده می گیره. پس هرچه و هرکه می خوای باشی باش، اما نقش خودت رو درست بازی کن......