این مجموعه شامل ۴۴ گفت‌وگو با احمد شاملو است که از میان آن‌ها، در سه گفت‌وگو شاملو خود در نقش مصاحبه‌کننده ظاهر شده است. همچنین چهار مورد از گفت‌وگوها به صورت نظرخواهی از مشاهیر و تک‌سوالی در باب موضوعی ویژه از چندین نفر بوده که در این‌جا تنها پاسخ احمد شاملو آمده است؛ از آن جمله می‌توان به پرسش‌ درباره آیین‌نامه مورخان و ناشران، بهترین کتابی که امسال خوانده‌اید، آزادی زن ایرانی و نظرخواهی درباره پیکاسو به بهانه مرگ او اشاره کرد. مطالب این مجموعه بر اساس تقدم تاریخی تنظیم شده‌ است. همچنین از آن‌جا که نشریات گاه پاره‌ای از متن گفت‌وگوهای منتشرشده شاملو را برگزیده‌ و با عناوین مختلف بازچاپ کرده‌اند، از ذکر مجدد آن مطالب که خود برآمده از دل مجموعه حاضرند، چشم‌پوشی شده است.

مجموعه حاضر شامل بخش نخست گفت‌وگوهای احمد شاملو (۱۳۵۸-۱۳۴۲) است و بخش دوم آن (گفت‌وگوهای پس از سال ۱۳۵۸) نیز گردآوری و مدون شده. مطالب هر دو مجموعه برگرفته از آرشیو مطبوعاتی نسبتا کاملی است که آیدا شاملو از دهه ۴۰ تا کنون گردآوری کرده و در خانه بامداد نگهداری می‌شود.

در بخشی از گفت‌وگوی احمد شاملو با علی‌اصغر ضرابی (فردوسی، ش۷۵۹، فروردین ۱۳۴۵) می‌خوانیم: به نظر من برای انسان کامیابی میسر نیست. انسان هنگامی می‌تواند کامیاب شود که مطلقا آزاد باشد، اما آزادی نه به صورت مطلق بلکه حتی به‌طور نسبی نیز نصیب انسان نمی‌شود و به عبارت دیگر خوشبختی به زندان انسان راه نمی‌یابد. از آن گذشته، انسانی که در اسارت قوانین، در اسارت وجدان، در اسارت وظایف، در اسارت تعلقات، در اسارت مطامع و شهوات دیگران دست‌و پا می‌زند، لاجرم همه خلاقیت‌های خود را از دست می‌دهد و پیشرفت‌های ماشین را به حساب پیشرفت‌های خود می‌گذارد حال آن‌که وقتی خود او جز پیچ و مهره‌ای از ماشین‌ها نیست از آزادی چگونه می‌تواند سود بجوید؟