برخي از محققين تصور مي کنند که فلسفه نيچه جداي از اشارات او درباره زنان نمي تواند فهميده يا تحليل شود. اگرچه مي توان نتيجه و آثار او را همچنان که براي دهه ها خوانده شده است بخوانيم، يعني بدون توجه به گفته هاي او درباره زنان و استفاده او از استعارات زنانه. اما خواننده دقيق با نگاهي هرچند گذرا به اينچنين گفته ها و استعاراتي به زودي درمي يابد که آنها در همه جاي نوشته هاي نيچه حضور دارند و سخت است که فلسفه او را بدون توجه به اين گفته ها و استعارات تفسير کرد.از همين روست که فمينيست هاي معاصر خود نيز متمرکز شده اند که گفته هاي نيچه را درباره زنان و زنانگي چطور بايد تفسير کرد و آنچه آنان در اين باره يافته اند نه ظاهر اهانت آميز و سخره گر گفته هاي نيچه که تلاش او براي به دست دادن سبک جديدي از گفتار، نوشتار و تفکر است که مي تواند براي فلسفه فمينيستي بسيار سودمند واقع شود.