بوف کور یک داستان کوتاه نیست؛ رمان هم نیست، محاکات است. مکالمه‌ای است با درون؛ درون‌بینی است. کاوش در خاطرات است. حکایتی است حاوی صمیمی‌ترین نفسانیات یک هنرمند... اما آیا همین دو سه جمله برای شناسایی بوف کور کافی است؟این رسم چند سالی است که معمول شده تا با هر اثری همچون یک صندوق باروبنه رفتار کنند و دو سه کلمه محتوم به "ایسم" و "ایک" را به عنوان انگ روی آن بزنند و خودشان را از شرش خلاص کنند. گرچه بر سر بوف کور نیز همین داستان پر از جهل و تباهی رفته است، بوف کور صندوق باروبنه نیست. کوتاه ترین کوششی که برای شناختن یا شناساندن بوف کور به کار رود، دست کم باید به اندازه‌ی خود بوف کور باشد، چون آنچه در بوف کور نیست جمله پردازی و تصنع است.

 

 از مقدمه‌ی کتاب