ترجمه : نیلوفر داد

 

خاطرات،تداوم‌دهنده‌ی زندگی‌اند و بانوی قصه‌ی راستین ما ،اندوه مرگ ناگهانی و تحمل‌ناپذیر همسر را با مرور خاطراتش و زنده نگاه داشتن لحظه های با او بودن،تحمل‌پذیر می‌کند و در طول یک سال پس از کوچ همسرش ،آنچنان با او می‌زیید که گویی در کنار اوست و گرمای نفس‌هایش را بر گونه‌ها و طنین خوش‌آوایش را در گوش‌هایش احساس می‌کند .
و زمان چه مهربانانه و همدلانه تیزی رنج را کاهش می‌بخشد و خشونت درد را تحمل‌پذیر می‌گرداند و بدین گونه است که بانوی قصه‌ی ما پس از یک سال زیستن در دنیای خاطرات ،گام به جهان واقعیت می‌گذارد ،اما همچنان همسرش را در کنار خویش احساس می‌کند و این‌بار نه سرگشته در دنیای خیال ،بلکه مسئول در قبال زندگی ،به عشق ژرفا و مهنای تازه‌ای می‌بخشد .