بندِ محکومین نوشته ­ی کیهان خانجانی تجربه ­ی خاصی است در روایتِ سرنوشتِ آدم‏هایی که به واسطه ­ی گذشته­ ی خود کنارِ هم گرد آمده ­اند. رمان در زندانِ لاکانِ رشت می­ گذرد، در بندِ محکومینِ. هر زندانی قصه­ ای دارد و خانجانی تلاش کرده با شکافتنِ گذشته ­ی هر کدام پیوندی میانِ این آدم­ها بسازد تا ساختارِ چندتکه ­اش تکمیل شود. نویسنده در این رمان استراتژی نویی ساخته که در آن آدم­ها ناچار شده ­اند با قصه‏ های خود به حیات­شان در متن ادامه دهند، حیاتی که در مورد هر کدام‏شان متفاوت است. در این ساختار زندان به مثابه‏ ی حافظه ­ی متن شده است و مخاطب را با تکه ­هایی روبه‏ رو می‏ کند که سعی می ­کنند نیشتری باشند بر رئالیسمی محافظه­کار. برای همین رمانِ بندِ محکومین بدل به اثری متفاوت می ­شود. زبانِ قصه‏ گو و غیرتوصیفی نویسنده نیز به این ضرب اهنگ افزوده شده و اثر را باسرعت پیش می راندخانجانی جهانی متفاوت می­ سازد که در داستان­ های با محوریتِ زندان، کم ­نظیر است.