پندنامه، به زبان فارسى، منسوب به عطار و منظومه‌اى اخلاقى و از معروف‌ترين مثنوى‌هاى وى است كه هر چند خود او در ديگر نوشته‌هايش از آن ياد نكرده است، بى‌گمان آن را اثرى از عطار نيشابورى، نه ديگر عطارهاى روزگار وى، مى‌توان شمرد. شايد اين كتاب را چكيده همه اندرزهايى بتوان دانست كه آنها را در ديگر آثار خود آورده است. او بسيار تلاش مى‌كند كه به اوضاع اجتماعى روزدگار خويش و تاريخ يا حكايات نپردازد، بلكه پى‌آمد عمر درازش را گزينش مى‌كند و در آن مى‌آورد؛ چنان‌كه در كوتاه‌ترين قطعات، به نيكوترين مطالب مى‌پردازد و آنها را در قالب اوامر و نواهى شريعت اسلام و طريقت عرفان مى‌ريزد و به نسل پس از خود عرضه مى‌كند.

 

بی‌سر نامه منظومه‌ای عرفانی منسوب به محمد عطار نیشابوری نویسنده و شاعر صوفی مشرب ایرانی است.

این منظومه در ۲۱۴ بیت، شامل مقدمه‌ای کوتاه و هشت بند و خاتمه، سروده شده است که آغازش با بیت:

من به غیر تو نبینم در جهان قادرا پروردگارا جاودان

و پایانش به بیت:

هرکه او خود را فنا کلی بساخت  اندر آن جایی بقایی کل بساخت

ختم می‌شود.