بدین ترتیب سارتر می‌کوشد حساب واجب‌الوجود را از انفعال و وازدگی و رخوت و تیره‌روزی انسان‌هایی که همه‌ی فلاکت و بدبختی خود را به خدا و مشیت الهی نسبت می‌دهند جدا سازد و خود بشر مفلوک را مسئول فلاکت خود معرفی کند .آیا صاحب چنین نظریه‌ای به حقیقت آفرینش و جایگاه واقعی انسان در عالم هستی نزدیکتر و مشرفتر است یا آن نحله‌ی فلسفی کلامی که معتقد است سرنوشت ،سرگذشت و عملکرد همه‌ی انسانها در روز ازل و توسط آفریننده‌ی انسان رقم خرذه است و انسان جز پذیرفتن وضع فعلیش قادر به هیچ کار دیگری نیست . 

انسان مختار آزاد و مسئول عملکرد خویش است و تا زمانی که اراده و انتخاب نکند هیچ تغییر و تحولی به وقوع نمی‌پیوندد .