|
نام محصول: ژیل دلوز : سینما و فلسفه
غیرفعال
توضیحات محصول
نویسنده : پائولا ماراتی
ترجمه : مهرداد پارسا
کتاب «ژیل دلوز: سینما و فلسفه» نوشته پائولا ماراتی روایتی خواندنی و تحلیلی از دو کتاب سینمایی دلوز: «سینما ۱: تصویر-حرکت» و «سینما ۲: تصویر-زمان» به دست میدهد و البته با تکیه بر خوانش انتقادی و سیاسی خود از این دو کتاب دیدگاه متفاوتی را عرضه میکند.
دلوز و همکار نویسندهاش، فلیکس گتاری در کتاب «فلسفه چیست؟» بهگونهای سخن میگویند که گویی حیات طی انفجاری بزرگ به سه ساحت فلسفه، هنر و علم تکهتکه شده و اینها در طول حرکت دائمی و پویای خود دامنه هستی و حیات را شکل داده و گستردهاند و بنابراین هر سه به معنایی قدرتهای حیات و تفکرند. از این منظر، نباید گفت جهانی داریم که میخواهیم آن را با ابزارهایی چون فلسفه، هنر یا علم تفسیر کنیم، بلکه خود جهان حاصل اتصالات و پیوندهای فلسفی، هنری و علمی است. درواقع، همین نیروها هستند که جهان و حیات را به آنچه هست (وضع بالفعل) و آنچه ممکن است باشد (وضع بالقوه) بدل ساخته و حقیقت جهان را به نوعی خلق دائمی امری جدید و متفاوت تبدیل میکنند.
ماراتی در این کتاب توضیح میدهد که از نظر دلوز، سینما همچون سایر هنرها شکلی از تفکر است و استقلال و خودآیینی خاصی دارد که البته تنها از طریق تصاویر بیان میشود. سینما به هیچ نظریهای نیاز ندارد و درواقع، فیلمسازان، تماشاگران و منتقدان سینما خودشان میاندیشند و برای این کار به فلسفه یا «نظریه» نیاز ندارند. از این منظر است که دلوز در پایان کتاب سینما دو اظهار میکند که باید بهجای پرسش سینما چیست این پرسش را مطرح کرد که فلسفه چیست، زیرا سینما نیز هنری است که میاندیشد و دست به خلق میزند. بنابراین، این مساله به تعریف جدید دلوز از خود فلسفه نیز مربوط میشود. او میگوید فلسفه نظریه یا تفکری نیست که درمورد ابژهها و موضوعات از پیش دادهشده اعمال شود، بلکه فعالیتی خلاقانه است. بنابراین، دلوز در جایجای کتابهای سینمایی خود به دستهبندی و مرزبندی مفاهیم سینمایی میپردازد و از خلال طبقهبندی تصاویر، نشان میدهد که تاریخ سینما در قالب تاریخ موضوعات زیباییشناختی، سیاسی و فلسفی قرن بیستم ظهور میکند.
|
|