ترجمه : مهرداد پارسا

 

«کتاب حاضر که با مجادله‌ ای درباره‌ مساله‌ معنا میان آلیس و هامپی و دامپتی در داستان لوییز کرول آغاز می ‌شود، به استدلال‌ هایی می ‌پردازد که پساساختارگرایان به مدد آن‌ ها نظریه‌ های سنتی درباره‌ زبان و فرهنگ را به‌ چالش می‌ کشند. کاترین بلزی در کنار بحث در مورد چهره‌ های شناخته ‌شده ‌ای همچون بارت، فوکو، لکان، کریستوا، لیوتار و ژیژک مثال ‌های مناسبی از ادبیات، هنر، فیلم و فرهنگ عامه را با شکسپیر و تونی موریسن ترکیب می ‌کند تا تبیینی پساساختارگرایانه از معنای انسان ‌بودن ارائه دهد.»