ژرژ سیمنون در میان نویسندگان پلیسی فرانسوی زبان و زبان های دیگر این ژانر به قدری مشهور است که ناشران کتاب هایش تنها نام خانوادگی او را با حروف درشت در قسمت بالای جلد و عنوان داستان را با حروفی کوچک تر در گوشه ای از روی جلد قرار می دهند. این روش ویژه نویسندگانی است که خوانندگان کتاب هایشان چنان به آنها اعتماد پیدا کرده اند که عنوان داستان برایشان مهم نیست واز پیش می دانند مطالبی را خواهند خواند که از قلم یک نویسنده پر ارج و قرب تراوش کرده است.

سیمنون در مقایسه با دیگر نویسندگان پلیسی که خشک و رسمی و بی حاشیه می نویسند و به نکته های روان شناختی و امور اجتماعی کاری ندارند و فقط در پی طرز ارتکاب قتل و کشف هویت قاتل هستند می تازد و از نابسامانی های جامعه و تبعیضات طبقاتی انتفاد می کند.

 

معروف ترین مخلوق داستانی سیمنون، کارآگاه مگره است که بیشتر سعی می کند به درون روح فرد مظنون یا متهم نفوذ کند و گاه خود را به جای او قرار می دهد تا انگیزه اش را از ارتکاب به قتل بشناسد. او عقیده دارد هر فردی در هر طبقه ای از جامعه، اگر انگیزه کافی داشته باشد می تواند یک مجرم بالقوه تلقی شود و در شرایط مطلوب، مرتکب جرمی بزرگ یا کوچک شود.

مگره برخلاف کارآگاهانی مثل پوارو که بر حسب تصادف وارد ماجراهای جنایی می شوند و از روی تفنن به حل معما می پردازند یا کسانی که در مقابل دریافت دستمزد به دنبال کشف حقایق می روند، مردی است که زن دارد، در اداره پلیس مرکزی پاریس کار می کند، حقوق ماهیانه می گیرد و با سرسختی و سماجت تمام سرنخ ها را پیگیری می کند.