ریچارد تلسون فرای، زبان‌شناس و ایران‌شناس نامی (1920-2014)، که نامش در ایران بیش از کارهای پژوهشی، بر سر جنجالی که در پی خواستنش مبنی بر خاکسپاری در کنار زاینده‌رود به پا شد، بر سر زبان‌ها افتاد، وی زاده‌ی بیرمنگام آلاباما، از پدر و مادری با اصلیت سوئدی بود، و به تصادف در پی خواندن کتاب‌های هارولد لمب، دلبسته‌ی خاورزمین و ایران شد و این دلبستگی تا بدانجا رسید که علی‌اکبر دهخدا او را ایراندوست نامیده بود. با این استدلال که بسیاری از ایرانیان، تنها به دلیل تولد در ایران، ایرانی نامیده می‌شوند ، اما او خود را ایرانی‌تر از این گونه ایرانیان می‌دانست. گرچه دلبستگی‌های فرای، گستره‌ای بیش از ایران و زبان فارسی را در بر می‌گرفت و با زبان‌های روسی، ترکی و عربی، و همچنین فرهنگ اقوامی که به این زبان‌ها سخن می‌گفتند آشنا بود، حتی زمانی به توصیه فیلیپ مارونی استاد لبنانی‌اش، آیاتی از قرآن را هم در حافظه داشت که به گفته‌ی خودش در خاورزمین بسیار کارساز بود. فراي بخاطر زحمات و پژوهش‌هاي شرق‌شناسي و ايران‌شناسي از مراكز مختلف جوايز متعددي دريافت نموده است. در ايران نيز در چند مناسبت مورد تقدير قرار گرفته است. در 28 آذر 1382 خورشيدي آيين گراميداشتي به مناسبت پنج دهه خدمات خستگي‌ناپذير پروفسور فراي برجسته‌ترين ايران‌شناس جهان به همت جامعه بين‌المللي فرهنگ ايراني و انستيتوي آمريكايي مطالعات ايراني در دانشگاه كلمبيا برگزار شد.