همان‌طور که از ابتدا مشخص بود ،خدایان تمایلی به کمک به انسانها ندارند و به جای آن به دنبال یافتن تعداد کافی افراد خوب ،حتی یک نفر البته طبق قوانین خودشان هستند ،تا به دستورات آنها اعتبار ببخشد و آنها بتوانند با خیال راحت آن مکان را ترک و همه‌ی مسائل پیش‌آمده را از یاد خود پاک کنند . این داستان کمی شبیه به آغاز نمایشنامه‌ی فاوست اثر گوته است ،آنجا که خدا به مفیستوفلس یا همان شیطان می‌گوید که من قادرم از گناه تمامی انسانها بگذرم اگر تو بتوانی فقط یک نفر که نمایانگر بهترین نوع بشر است ،برای من بیابی . در این نمایشنامه هم ، برای خدایان ،تنها یک انسان خوب کافی و راضی‌کننده است تا بتوانند با خاطره‌ی آسوده به بهشت بازگردند و زمین را به حال خود رها کنند. بر این اساس ،برخی معتقدند که شهرت این نمایشنامه تاحدی وام‌دار فاوست گوته است و در نهایت به اثری که گوته در نگارش نمایشنامه‌ی خود از آن بهره برده ،یعنی کتاب ایوب برمی‌گردد .