عطش باقی خودزندگی نامۀ فکری کارل پوپر، فیلسوف بلندآوازۀ معاصر، است که طی آن پوپر ما را با سوانح زندگی و سیر و سلوک عقلانی و دستاوردهای فکری خود آشنا می سازد. این اثر، درواقع، مُجمل حدیث مفصل آرایی است که پوپر در طول عمر باند و پُربار خود در کتاب ها و مقالات متعددش مطرح ساخته است. کارل پوپر، یکی از بزرگ ترین و بانفوذترین متفکران این قرن به شمار می آید. آرای او متعدد و متنوع است و طیف گسترده ای از موضوعاتی همچون فلسفۀ علم، معرفت شناسی، فلسفۀ اولی، معرفت شناسی اجتماعی، علوم، ریاضیات، سیاست، و … را شامل می شود. به قول بریان مگی، کمتر حوزه ای یافت می شود که مورد روشنگری پوپر قرار نگرفته باشد. خوانندگان و دوستداران پوپر را نیز طیف متنوعی از صاحبان تخصص و علائق گوناگون همچون فلاسفه، دانشمندان، سیاستمداران، مورخان، هنرمندان و افراد عادی تشکیل می دهند؛ کسانی که معتقدند پوپر در کار و در زندگی چشمان آنها را به افق تازه ای گشوده است. برای مثال، پروفسور گُمبریچ، مورخ شهیر هنر، در پیشگفتار کتاب مهم خود، «هنر و توهّم» می نویسد: «من مفتخر خواهم بود اگر تأثیر فکری پوپر در همه جای این اثر احساس گردد.» خوشبختانه نام پوپر، به خصوص از رهگذر ترجمه و نشر اثر مهمّش در زمینه فلسفۀ سیاسی، جامعۀ باز و دشمنان آن، برای ایرانیان نامی است شناخته و اندیشه هایش محل توجه صاحبان تأمل این مرز و بوم قرار گرفته است.