کتاب «زندگی‌نامهی نیما یوشیج» در 11 فصل تدوین شده است. اسلامیه در این اثر تأمل و درنگی بر زندگی نیما از کودکی و نوجوانی تا دوران بزرگسالی دارد. همچنین به تأملات وی در حوزهی تبییین مؤلفه‌های شعر نو فارسی میپردازد و تلاش‌هایی را که در عرصهی خلاقیت و درانداختن طرحی نو دارد، از نظر میگذراند. او همچنین به اقامت نیما یوشیج در شهر آستارا و بررسی رابطهی این شاعر با حزب توده میپردازد. دربارهی نیما، زندگانی و آثارش، پژوهشگران بسیاری نوشته‌اند که از این میان به «خانه‌ام ابری است» نوشتهی « تقی پورنامداریان»، «روشن‌تر از خاموشی» نوشتهی «مرتضی کاخی» ، «منتخبی از شعر و نثر نیما» به کوشش «سیروس طاهباز»، «گزینهی اشعار نیما» با مقدمهی «یدالله جلالی پنداری»، «نامه‌های نیما یوشیج» با گردآوری «شراگیم یوشیج»، «نگاهی به شعر نیما» نوشتهی «محمود فلکی»، «نیما چشم جلال بود» از «جلال آل احمد»، «نیما یوشیج» (شرح منظومهی مانلی و پانزده قطعهی دیگر از نیما) نوشتهی «عبدالمحمد آیتی»، «اسنادی دربارهی نیما» اثر «علی میرانصاری»، «نیما یوشیج به روایت جلال آل احمد» از «منوچهر علیپور»، «نیمایی دیگر» نوشتهی «ضیاءالدین ترابی»، «نیما یوشیج، زندگانی و آثار» نوشتهی «ابوالقاسم جنتی عطایی» و آثار بسیار دیگری میتوان اشاره کرد. نیما یوشیج - بنیان‌گذار شعر فارسی - پاییز سال 1274 در یوش - از توابع کجور و بلده در استان مازندران - به دنیا آمد. در همین روستا خواندن و نوشتن را آموخت. بعدها به شهر آمد و به مدرسه سن لویی فرستاده شد و به تشویق نظام وفا به سرودن شعر پرداخت. در سال 1300 منظومه‌ای به‌نام «قصه رنگ پریده» انتشار داد. در همین سال نخستین سروده‌هایش را در روزنامه «قرن بیستم» به سردبیری میرزاده عشقی و در پاییز سال 1301 شعر «ای شب» را در روزنامه هفتگی نوبهار منتشر کرد.