اوستین فریمن در تاریخ ادبیات پلیسی جایگاه بسیار والایی دارد. توجه دقیق به روش‌شناسی نگارش داستان پلیسی، استفاده بدیع از اصول منطق و علوم طبیعی در طرح معمای داستان‌ها و ابداع سبک «روایت معکوس» در داستان پلیسی از نقاط قوت نوشته‌های او هستند. روزنامه تایمز موارد دوم و سوم را عوامل اصلی تمایز داستان‌های اوستین فریمن از آثار خیل پلیسی‌نویسان انگلیسی دوران ملکه ویکتوریا می‌داند و دکتر ثورندایک را «رقیبی سرسخت» برای شرلوک هلمز به حساب می‌آورد. ریموند چندلر نویسنده بزرگ ادبیات پلیسی، در نامه‌ای به همیش همیلتون، ناشر معروف، درباره اوستین فریمن نوشت: «این مرد کارش حرف ندارد. حتی از آنچه به فکر آدم برسد بهتر می‌نویسد.» اوستین فریمن هنگام نگارش آثارش به جزئیات توجه می‌کرد و آزمایش‌هایی را که در داستان‌هایش توضیح داده بود خود شخصاً انجام می‌داد تا مطمئن شود که نتایج مورد انتظار را به همراه خواهند داشت. او به هر زحمتی بود از مکان وقوع حوادث آثارش بازدید می‌کرد تا توضیحاتی که در هر مورد می‌نویسد صحیح و قابل استناد باشند. در توضیحات مرتبط با علم پزشکی قانونی از تجربیات حرفه‌ای‌اش استفاده می‌کرد و حقایق علمی را به ساده‌ترین شکل ممکن در داستان توضیح می‌داد.