«کسی که برای زندگی‌اش چرایی دارد تقریباً می‌تواند با هر چگونگی کنار بیاید.» این عبارت نقل‌قولی است از نیچه که دکتر ویکتور ای. ‌فرانکل، بنیان‌گذار مکتب معنادرمانی (لوگوتراپی) و نویسنده‌ی کتابی که در دست دارید، بسیار به آن علاقه‌مند است و شاید بتوان کتاب او را در همین یک جمله خلاصه کرد. دکتر فرانکل که طی جنگ جهانی دوم سه سال در اردوگاه‌های کار اجباری زندانی بوده است، در این کتاب ابتدا از تجربیاتش در این اردوگاه‌ها سخن گفته و سپس سعی کرده با تکیه بر این تجربیات به روشی علمی این نکته را اثبات کند که آنچه انسان را در سخت‌ترین شرایط سرپا و امیدوار نگه می‌دارد داشتن «چرایی» برای زندگی و در زندگی‌اش است. دکتر فرانکل تا آنجا پیش می‌رود که اگر انسان برای زندگی‌اش «چرایی» داشته باشد رنج کشیدن او نیز معنا خواهد داشت: شاید رنج کشیدن انسان پایانی نداشته باشد، اما قطعاً غایت و هدفی دارد.