وقتی دبیرستان بودم دانش‌آموزان دنبال انشائی می‌گشتند که به درد هر موضوعی بخورد. جملة معروف «البته واضح و مبرهن است که اگر قدری درباره این موضوع پرفایده فکر کنیم» و «پس از این موضوع پرفایده نتیجه می‌گیریم که…» یادگار همان دوران است. آن‌روزها از این ماجرا خنده‌ام می‌گرفت اما حالا مثل اینکه خودم هم در این رساله می‌خواهم همین کار را بکنم. دستورهایی صادر کنم برای نوشتن هر مقاله. مگر می‌شود برای مقاله‌ای که پهلو به اثر هنری می‌زند و مقالة تحقیقی و علمی دستورهای واحدی داد؟