رمان 'وقت تقصیر' قصه‌ای است از آدم‌هایی که در گذر زمان و مکان و شهرهای متفاوت و ورای آن چه امروز هست و بوده گم شده‌اند. و نمی‌دانند متعلق به کجا و چه چیز هستند و چرا این جا ایستاده‌اند. آن‌ها دردی عظیم را حس می‌کنند. این درد آن‌ها را به کشف و شهودی بزرگ رهنمون می‌کند و عاقبت درمی‌یابند که وجودشان برابر است با این درد؛ دردی که هم از فهم ناشی می‌شود، هم از نافهمی. در این رمان با روایت‌های متعدد و فصل‌های متضاد رو به رو هستیم و در نهایت با شخصیت‌های اصلی این اثر، 'حیات' و 'ابرو' که در دو جبهه‌ی مخالف یک دیگر سال‌ها جنگیده‌اند رو به رو می‌شویم و پی می‌بریم که جنگشان که جنگ تاریخ است بر سر چه بوده و رازی که آن دو در سینه دارند چه بوده است. نویسنده از روایات مختلف و متضاد سعی به دیدن معناهای جاری و ساری در دل تاریخ بشری می‌کند. شاید علت مهم بودن روایت در این داستان به این دلیل باشد که روایت حوادث متضاد و متناقض و آشفته برابر است با مفهومی که داستان در خود دارد و همه‌ی کسانی که در تاریخ برای چیزی جنگیده‌اند و چیزی برای 'جنگ' داشته‌اند، با این مفهوم درگیر بوده‌اند؛ تا جایی که...'.