مزدک از روحانیون زرتشتی بود و بر پایه آموزه‌های مانی در باب آفرینش و جهان دیگر معتقداتی ویژه داشت. وی به دو اصل نور و ظلمت و رهایی نهایی نور معتقد بود و می‌گفت انسان باید از علایق دنیوی بپرهیزد تا هرچه بیشتر به رهایی نور از بند ظلمت ماده یاری داده باشد.

اما وی به خلاف مانی ازدواج را منع نمی‌کرد و داشتن یک همسر را کافی می‌دانست. مزدکیان همچینین گیاهخوار بودند و باور داشتند که با کردار نیک و بدون انجام امور ظاهری دینی می‌توانند رستگار شود.

چنین بر می‌آید که مزدک ازدواج زنان با مردانی بیرون از طبقات روحانی و اشرافی را جایز دانسته و داشتن بیش از یک زن را ناروا می‌شمرده چرا که بنا بر گواهی‌های متعدد تاریخی در مورد شمار بسیار زیاد زنان در شبستان‌ها و حرم سراهای ساسانی سخن مکرر آمده‌است...

فهرست مطالب این کتاب :

فصل یکم:ت ارخ«مالالاس» و کتاب منسوب به «یوشع استس لیت»
فصل دوم:فرقه های آسیای پیشین و مسایل مربوطه
فصل سوم:نقل قولی راجع به مزدکیان در کتاب الملل و النحل
فصل چهارم:تاریخ نگاری ایرانی در دوره ی قبل از اسلام
فصل پنجم:ابن مقفع
فصل ششم:انعکاس و عواقب مکتب مزدک در عهد عباسیان
فصل هفتم:نام«مزدک»
فصل هشتم:کتیبه های جعلی
فصل نهم:ملاحظاتی در باره ی تاریخچه ی وقایع جنبش مزدکی
فصل دهم:مکتب مزدک در آثار مورخین متاخر اروپایی
فصل یازدهم:تاملات نهایی