نویسنده : خولیو کورتاسار
   ترجمه : مصطفی مفیدی
 

«من این قصۀ سالیان گذشته را از آن رو به دست ناشر می‏ سپارم که بی اختیار از زبان آزاد آن، حکایت عاری از نصایح اخلاقی آن، سودازدگی بوئنوس‏ آیرسی‏ اش، لذت می ‏برم، و نیز از آن رو که کابوسی که این قصه از آن زاده شد، هنوز بیدار است و در خیابان‏ ها پرسه می ‏زند.»

                                                                                                                           -از یادداشت نویسنده بر رمان حاضر

«هر کس کارهای کورتاسار را نخواند بدبخت است. نخواندن قصه ‏های او بیماری نامرئی خطرناکی است که به موقع خود می‏ تواند عواقب وحشتناکی به بار آورد. مثل اینکه کسی هیچ‏ وقت هلو را نچشیده باشد. چنین کسی کم ‏کم غمگین و غمگین ‏تر، و به طور چشمگیری رنگ پریده می‏ شود، و شاید به تدریج موهایش بریزد.»

                                                                                                                            -پابلو نرودا

«کورتاسار از چیزی فراتر از فکر نو یا تجربه‏ ای تازه سخن می ‏گفت: از طبیعت سراپا شاد و تازۀ هر لحظه، از تن، خاطره، تخیل مردان و زنان.»

                                                                                                                             -کارلوس فوئنتس