داستان در هنگام شب و با ورود سربازی جدید به یک هنگ آغاز می‌شود و در سپیده‌دم روز بعد نیز اتمام می‌یابد. در طول شب شاهد بیان عامیانه، خشن و بی‌نزاکت نظامی هستیم. یک فرمانده‌ی بددهن و بد‌قلق که در عین حال سخنانش باعث تفریح افراد است، جوخه ای که همه با هم، رمز عبور شب را فراموش کرده‌اند و... «سلین» با استعاره‌های تمسخر‌آمیز خود می‌کوشد تا فضای آکنده از مرگ جبهه را به گونه‌ای نو تصویر کند.