«یک زندگی» کتابی 800صفحه‌ای است که مترجمان بخش اعظم مقاله‌های آن را از میان سه کتاب «بالینی و انتقادی»، «دو رژیم جنون» و «جزایر متروک» انتخاب کرده‌اند، همچنین مقاله‌‌های اصلی سمینارهای دلوز هم در این اثر گنجانده شده است.

کتاب حاضر با فصل‌بندی‌های دقیق، بررسی دلوز از فلاسفه‌ی مختلف را در فصل‌های جداگانه‌ای گنجانده است. به این ترتیب مطالب و تحلیل‌های او درباره‌ی اسپینوزا، هیوم، نیچه، برگهام، فوكو، بكت و لایبنیتس در فصل‌های جداگانه آمده است. همچنین در یکی از فصل‌های کتاب نیز با عنوان «اسکیزوکاوی» مفهومی که دلوز آن را برآمده از روانکاوی فروید و لکان می‌دانست آمده است. مترجمان «یک زندگی» دلیل این‌که چنین روشی را برای گزینش مقاله‌ها و فصل‌بندی مقالات دلوز انتخاب کرده‌اند، در مقدمه‌ی کتاب نوشته‌اند: «ترجیح دادیم که به‌جای ارائه‌ی تصویری تکه‌پاره از دلوز، به تدقیق تفکر او در موقعیت حاضر وفادار بمانیم. بنابراین کتاب حاضر بی‌آن‌که توهم ارائه‌ی کتابی جامع از سیر تفکر او را در سر داشته باشد، بر آن است تا اولاً با انگشت نهادن بر فیلسوفانی که پایه‌های تفکر او را شکل می‌دهند، و ثانیاً با قرار دادن آن‌ها در فصل‌های مجزا از یک سو نسبت دلوز با این فیلسوفان، و از سوی دیگر سیر تفکر خود او را تا حد ممکم مشخص کنند.»

کتاب حاضر از یازده فصل تشکیل شده است: فصل‌های اول تا پنجم به اسپینوزا، نیچه، هیوم، برگسون و فوکو اختصاص یافته‌اند، فیلسوفانی که نه‌تنها خود دلوز کتاب یا کتاب‌ها و مقالاتی را به هر کدام اختصاص داده است، بلکه هر یک به نحوی بنیان‌های تفکر او را شکل می‌دهند. فصل‌های ششم و هفتم به بکت و اسکیزوکاوی می‌پردازند. فصل هشتم به لایبنیتس اختصاص یافته است. فصل نهم دربرگیرنده‌ی تنها متونی است که دلوز در آن‌ها به موقعیت مهم و حیاتی سرزمین فلسطین پرداخته است و از همین رو واجد اهمیت فراوانی در فهم حیات سیاسی اوست. فصل دهم دربرگیرنده‌ی مقالات و یادداشت‌های پراکنده‌ای است و فصل یازدهم نیز تک‌مقاله‌ای است که اغلب آن را وصیت‌نامه‌ی فلسفی دلوز نامیده‌اند.