نویسنده : نازلی گلچهره حسینی

داستاني متشنج و آشفته درباره ي زنان تنهايي كه در دنياي بي رحم زنانگي خود سرگردانند. دختري كه ناغافل مادر مي شود و پسرش را به تنهايي بزرگ مي كند.

گزیده ای از کتاب :

فقط دو بار موقع گرفتن بشقاب انگشت سعید به دستم خورده که صورتش گل انداخته و لبخند زده و فقط یک شب را آنجا نمی خوابد و وقتی برق اتاقم را خاموش می کند، صدای ماشینش را می‌شنوم که می رود و سرصبح با چشمان سرخ بر می‌گردد و دوش می گیرد و زیر دوش هم ترانه می‌خواند.

با وجود پيغام هاي هرروزه ام از نيما خبري نيست. دو روز اول دلشوره اش را دارم ولي بعد عادت مي كنم. نوشين هم هرروز كلي پرس و جوي پيامكي مي كند و من جواب هاي سربالا می‌دهم. یک هفته خیلی زود تمام می شود و عصر جمعه که از خواب بیدار می شوم، لباس‌های خودم را می‌پوشم. سعید از ظهر که دم و دستگاه آش را جمع كرده ام، توي لك است.