داستان‌های این مجموعه نه قصد آن دارند که روند تکاملی و سیر صعودی یا نزولی داستان‌های کوتاه را بیان کنند؛ نه بر سبک ادبی و شیوه‌ی نگارشی خاصیی نظر دارند و نه سر آن دارند که در برهه‌ای معین یا سرزمینی مشخص، داستان‌سرایی را به نقد و بازنگری بنشینند. داستان‌های این کتاب هیچ‌یک شبیه دیگری نیست و هر قصه، حکایت خاص خودش را دارد. هر داستانی شخصیت‌ها، روابط، گفت‌وشنودها، توصیف‌ها تعلیق و پایان‌بندی خود را دارد؛ روایتی متفاوت و فاقد قرابت از آنچه در داستان‌های دیگر می‌بینیم. این گفته‌ی هرمان هسه، که نقش نویسنده را همواره و بیش از هر چیز در پاسداشت گذشته‌ها با واژگان و نوسازی یادبودها با کلام و توصیف مهرآمیز آنها دانسته است، در داستان‌های گردآوری شده در «شب‌نشینی با شیطان»، آشکارتر از هر کتاب دیگری در پیش روی ما قرار گرفته است.