«اسم من ماری تالنس است. قبلا امی چارلز صدایم می‌کردند. اما وقتی به این یتیم‌خانه آمدم اسمم را عوض کردند. آن موقع فقط پنج سال داشتم و امروز که سالگرد ده سالگی من است، تو هدیه‌ای هستی از طرف سرپرستار رز که مسئول این جا و برای من مثل یک مادر به تمام معناست. او هرسال به من هدیه تولد می‌دهد. آخر من یکی از بچه‌های مورد علاقه او هستم. آن‌قدر دوستم دارد که به من اجازه داده مدت بیشتری اینجا بمانم. بیشتر دخترهایی که اینجا می‌آیند وقتی ده‌ساله می‌شوند به خانه‌ی دختران کوتاماندرا فرستاده می‌شوند و پسرها به خانه کینچلا می‌روند. البته این قانون در مورد بچه‌هایی است که رنگ پوستشان خیلی تیره است. بچه‌هایی که رنگ پوستشان کمی روشن‌تر است به یتیم‌خانه‌های دیگری مثل خانه برن ساید در محله پاراماتا، لوتادا، یا آبشارهای ونت ورد می‌روند. همه‌ی این خانه‌ها مال بچه یتیم‌هاست که سرپرستی ندارند.»

کتاب حاضر با عنوان "من کیستم" تالیف "آنیتا هیس"  از معدود آثاری است که به موضوع نسل دزدیده شده‌ی استرالیا (ابوریژینال) پرداخته است. منظور از نسل دزدیده شده جمعی از بومیان استرالیایی هستند که پس از یک قتل‌عام بزرگ توسط سفیدپوستان مهاجر و مهاجم، برخی از کودکان خردسال‌شان برای اصلاح نژاد ربوده شدند تا در مراکز میسیونری آدم شوند.اصطلاح آدم شدن به این دلیل به کار می‌رفت که در قانون اساسی مصوب 1901 استرالیا،این گروه که ابوریژینال خوانده می‌شوند، جزو حیات وحش به‌شمار می‌آمدند. مهاجمان اولیه‌ی استرالیا معتقد بودند که بومیان استرالیا آخرین حلقه‌ی میمون‌ها و نزدیکترین موجودات به انسان هستند. آنها تا سال 1967 که در یک رفراندوم به عنوان انسان استرالیایی شناخته شدند، از حقوق قانونی برخوردار نبودند.