کتاب حاضر با عنوان "نان آن سال‌ها" تالیف "هاینریش بل"  داستان پسر جوانی است که از 16 سالگی در شهر کار می‌کند. او تعمیرکار لوازم خانگی است و با درنظر گرفتن وضعیت اقتصادی آلمان پس از جنگ دوم جهانی، درآمد خوبی دارد. کل داستان مربوط به یک روز ابتدای هفته (دوشنبه) است، روزی تمام ناشدنی که در انتهای داستان هنوز چند ساعتی از آن باقی است! صبح روز دوشنبه تلگرامی از پدرش می‌رسد که هدویگ دختر مدیر مدرسه (همکار پدر) برای ادامه تحصیل به شهر می‌آید و فندریش می‌بایست به ایستگاه راه آهن برود و او را با رعایت ادب به آپارتمانی که قبلا برای او اجاره کرده است برساند...

قسمتی از کتاب:

«...همیشه فکر کرده‌ام که هرگز نباید نگاتیو را چاپ کرد، چون کمترین صداقتی در آن‌ها دیده نمی‌شود. دلم می‌خواست فقط نگاتیوها را ببینم، تاریک‌خانه‌ها مرا مجذوب می‌کرد، جایی که پدر در نور قرمز کم‌رنگ، نگاتیوها را آن‌قدر توی ظرف‌های اسرارآمیز غوطه‌ور می‌کرد تا این‌که برف، برف می‌شد و زغال، زغال، اما نه آن برف، برف خوبی شده بود و نه آن زغال زغال خوبی... به نظرم برف توی نگاتیو، زغال خوبی بود و زغال توی آن ، برف خوبی. پدر برای این که تسلی‌ام بدهد، می‌گفت فقط یک عکس واقعی از همه چیز وجود دارد، آن‌هم در تاریک‌خانه‌ای که ما نمی‌شناسیم: ذهن خداوند را می‌گفت. این حرف آن وقت‌ها به نظرم بی‌اندازه ساده می‌آمد، چون خدا واژه‌ی بزرگی بود که بزرگ‌سالان سعی می‌کردند با آن هر چیزی را توجیه کنند...»