کتاب حاضر مجموعه‌ای از اشعار غنایی چین است که با مقدمه‌ای مفصل آغاز شده و به سه مبحث می‌پردازد: اول رابطه‌‌ی فرهنگی میان ایران و چین در طول هزاره‌های گذشته و طرح این پرسش که چرا ادبیات دو سرزمین، آن‌قدر که باید و شاید، دست‌ به دست نشده است؟ دوم توضیحاتی درباره‌‌ی ساختار و روایت و سمبل‌های شعرهای چین و در آخر توضیحی در مورد روندشکل‌گیری کتاب و این‌که چگونه آقای "عباس صفاری" از پس سال‌ها، به این دفتر رسیده‌اند.

قسمتی از کتاب :

«ساقه‌های علف را شبنم سنگین کرده است
و خورشید سرانجام فرو می‌نشیند
پر کن، پر کن پیاله‌ی یشمی را
که شب بلندی در پیش داریم!
شبنم بر ساقه‌های علف و شبدر
سرتاسر شب سنگین فرو خواهد نشست
به‌زودی، به‌زودی شبنم‌ها بخار می‌شوند
و شب به‌زودی به پایان خواهد رسید.»