"یک جنگل مداد حرف داشتم اگر..." نام دفتر شعری است از مریم نوابی نژاد که در این آشفته بازر شعر به خوبی توانسته باتکیه بر صداقت و سادگی، به عنوان محکم‌ترین اهرم خود در انتقال معانی، مفاهیم، پیام‌ها و احساس نهفته در اشعارش به خواننده خود توجه او را جلب نماید.

هم نشینی به جا و صیقل یافته کلمات، دوری از توصیفات، اضافات و استعاره‌های منسوخ و دستمالی شده، خلق و آفرینش تصاویر بکر و بدیع و رسا با اتکا بر عینی نگری که سبب تعالی هم‌شان و توامان کلام و محتوا گردیده و گریز از سقوط در پرتگاه زبان مسلط بر شعر دهه هشتاد مجموعه ی نوابی نژاد را دفتری متفاوت و در خور ستایش قرار داده است.

شاعر در این دفتر گاه بی‌تابی‌های مادری را از دوری فرزند دلبند خود چنان ملموس و باور پذیر و محسوس به تصویر می‌کشد که مخاطب را به همزاد پنداری با خود وا می دارد (امشب با چمدان کوچکت / از راه می رسی/ سه هفته وقت دارم/ برایت مادری کنم/ فقط سه هفته...شعر 4) و گاه از زبان عاشقی به سخن در می‌آید تا اندوه تنهایی عمیق دوری از معشوق را با نجوایی صمیمی به گوش خواننده محرم خود برساند، رنجی استخوان سوزکه تاثیر آن تا مدت‌ها بر روح خواننده ی با احساس باقی خواهد ماند (فراموش کردن تو/ توهم سرباز خسته‌ای است/که خیال می‌کند/ چون جای زخمی روی تنش نیست/ سالم به خانه برگشته است. شعر6)

ز مهم‌ترین ویژگی‌هایی که می‌توان برای "یک جنگل مداد حرف داشتم اگر..." بر شمرد تنهایی وحشت آوری است که از هر سو روح شاعر را می‌خراشد اما برای انتقال این فضا به مخاطب با خلق فضایی هماهنگ و یک دست، نجیب، آرام، نرم، غمگین و محجوبی است که به گونه‌ای با او به همصحبتی می‌نشیند که با کمال شگفتی برای او نه تنها تلخ و گزنده نبوده بلکه شیرین جذاب و خواندنی می‌شود.