نویسنده : ژاک اومون

   ترجمه : مهدیس محمدی

این کتاب یک جلد از مجموعه کینو-آگورا است که به منظور تفهیم اصطلاحات مهم مطالعات سینمایی شکل گرفته است. جلد حاضر که هم چون دیگر جلدها عمیق و موجز سخن می گوید، درباره یکی از ارکان فیلم سازی که در گذر زمان تغییراتی پیرامون آن صورت گرفته و حتی معنای دیگری پیدا کرده، یعنی «مونتاژ»، نگارش شده است. در این اثر به مونتاژ به عنوان یک عنصر زیبایی شناسی که در فرم نهایی فیلم تاثیرگذار است توجه شده و به رویکردها، شیوه های مختلف آن و دیدگاه های گوناگون در رابطه با میزان اهمیتی که در تاریخ سینما دارد پرداخته شده است. کتاب حاضر هم چنین جایگاه و شیوه مونتاژ را در گذر زمان نمایان ساخته است.

گزیده ای از کتاب :

مونتاژ می تواند کارها و وظایف بازنمایانه نامحدود و بی شماری را به انجام برساند، حتی کارهایی در حد و اندازه های معجزه و خرق عادت. انتقال از نمایی به نمای دیگر تقریبا همواره ممکن است و با تلاش اندکی از جانب تماشاگر (تلاشی که مدام باید مصمم تر از قبل صورت بگیرد، اما به مرور و همان طور که تاریخ سینما استراتژی های فرمال خود را می اندوزد، آسان تر می شود) این انتقال همواره نشانگر چیزی است، حتی اگر این چیز مبهم باقی بماند. دشوار نیست فهم این موضوع که چرا چنین قدرت هایی خلاقانه و خدای گونه، خصوصا از نظر مدافعان واقع گرایی بنیادی سینما، افراطی و گزاف بوده است.

یکی از این افراد آندره بازن بود و برای او این واقع گرایی نه تنها بنیادی که ذاتی بود. اگر بخواهیم از واژه معروف خود او استفاده کنیم، این واقع گرایی حتی «هستی شناختی» بود. برای بازن سینما بنا بود به سبب تاریخش، و البته نه تنها آن، وفادارانه واقعیت را بازتولید کند. و از آنجا که واقعیت پیوسته است و در «جامه ای بی درز» پوشانده شده، فقط بلوک زمانی ای که در یک نما وجود دارد، تا وقتی که کسی آن را متوقف نکند، می تواند عدالت را در حق واقعیت به جای آورد. اگر بتوانم به خود اجازه این اظهار نظر را بدهم، باید بگویم که برای بازن فیلم ایده آل فیلمی است که تعداد نماها در آن از تعداد برش ها بیشتر باشد. البته، این نظر پوچ و بی معنایی است چرا که، به لحاظ ریاضی و محاسباتی، در یک فیلم همان تعداد برش وجود دارد که نما (منهای یک). اما منظور من از این جمله آن است که برای بازن این نمای «به طور پیوسته در حال بسط و پیشرفت» بود که واقعیت را بیان می کرد، نه برش و نه مونتاژ. نقش مونتاژ می بایست به نقش حداقلی انجام انتقال های اجتناب ناپذیر بین بلوک های زمان محدود می شد.