نویسنده : ویلیام جی لایکن 

   ترجمه : میثم محمدامینی

این کتاب درآمدی است بر موضوعات اصلی در فلسفهٔ زبان معاصر. فلسفهٔ زبان از ابتدای قرن بیستم رواج گسترده‌ای یافت، لیکن به‌واقع در دههٔ ۱۹۶۰ بود که مسائل آن رفته‌رفته با وضوح بسیار نمایان گشتند.
تحول مهمِ چهل سال گذشته توجه فلاسفهٔ زبان به دستور یا نحو صوری است، بدان‌گونه که زبان‌شناسان نظری آن را صورت‌بندی می‌کنند.
از حوالی ۱۹۸۰ برخی فیلسوفان زبان، چرخشی به سوی فلسفهٔ ذهن داشته‌اند، وبرخی دیگر جستاری متافیزیکی در باب وجود یا عدمِ وجود رابطه‌ای میان زبان و حقیقت را مدنظر قرار داده‌اند. این دو نحله، علاقهٔ بسیاری فیلسوفان را به خود جذب کرده و چند کتاب خوب هم با محوریت یکی از این دیدگاهها یا هردو نگاشته شده‌اند.