حافظ، انسان كامل نيست، بلكه كاملاً انسان است. از اين رو همانقدر بزرگ است كه جهان. چرا كه انسان، ‌خود جهاني‌است ميان جهان‌هاي ديگر.
حافظ، ‌انساني هميشه در راه است، آباد كننده و ويران‌كننده، دير مي‌آيد و دير مي‌رود، مي‌آيد و نمي‌رود، هست و نيست، در آسمان است و در زمين، در خانه‌ها و خيابان‌ها و كوچه‌ها و خلوت‌هاي ما. در صورت است و در معنا؛ انساني‌است مطلقاً شاعر و شاعري‌ست مطلقاً انسان. او «حافظه‌ي ماست و در ذهن و زبان همه‌ي فارسي‌زبانان، تا هميشه‌يي كه زبان فارسي و فرهنگ اسلامي‌/ ايراني پايدار است، حضور دارد» .

در ادامه، بخشی از یادداشت استاد بهاءالدین خرمشاهی در ابتدای این کتاب را می‌خوانیم:

اين بار، در اين كتاب، گزينه‌اي مشتمل بر صد غزل انتقادي حافظ را با روايت و درايت هيوا مسيح مي‌خوانيم؛ همو كه از برجسته‌ترين شاعران معاصر است و شعر را نيك مي‌شناسد و به ويژه شعر حافظ را كه عيار و معيار شعر فارسي است.
آنچه تازگي و در اين كتاب اهميت دارد تقطيع نيمايي شعر حافظ است و زيرهم‌نويسي روشمند آنها، كه مي‌تواند معياري براي نيمايي نويسي هرگونه شعر، اعم از كهن و نو باشد.
در مجموع اين مجموعه، كار طرفه‌اي است براي دوستداران شعر حافظ، و نقد ادبي، و انتقاد اجتماعي و فرهنگي كه قلمرو طبع خلّاق حافظ است.