اگر اپيگرام يا سنگ‌نبشته شعري است در ستايش يا اغلب در سوگ كسي يا شخصيتي كه بر مزارش قرار مي‌گيرد، امّا «جُنگ نوين ظهيرالدوله» جُنگي است از سنگ‌نبشته‌ها در زمان حيات دوستان.

دوستاني اديب و هنرمند كه فرانسيسكو سوريانو از 1989 تا 2009،‌ طي بيست سال اقامت در ايران با آنها انس گرفته است و در سروده‌هايي روايي و سراسر احساسي از آنها ياد مي‌كند.

این چهره فرهنگی ایتالیایی از 1989 تا 2009‌ به مدت 20 سال در ایران اقامت داشت و علاقه زیادی به فرهنگ کشورمان داشت و حتی همسرش را نیز از میان ایرانی‌ها انتخاب کرد.

سوریانو که پیشتر هم کتابی درباره میرزا رضای کرمانی نوشته بود، در این کتاب که رضا قیصریه آن را ترجمه کرده، در ستایش از چهره‌هایی مانند بهمن جلالی و بسیاری دیگر سخن گفته است.

قسمتی از این کتاب :

اندكي پيش،
دست كشيديم از خنديدن.
بيدار شديم از سستي يك كابوس،
مرگ با داس گريزناپذيرش از خير ما گذشت.
براي بهمن جلالی