متفكر و فيلسوف سياسي امريكايي، جان بوردن راولز[1] (2002 ـ 1921 ) از مهم‌ترين فلاسفه سياسي قرن بيستم و حتي به تعبير پاره‌اي انديشمندان، شاخص‌ترين چهره فلسفه سياسي اين قرن مي‌باشد. آثار اين فيلسوف بحث‌انگيز و تأثيرگذار، بيش از پنجاه سال است كه چاپ مي‌شود و اين نوشته‌ها به‌طور فزاينده‌اي در طول اين مدت، فلسفه سياسي در سراسر جهان را تحت تأثير قرار داده است. البته تا پيش از انتشار كتاب «نظریه‌ای در باب عدالت» در 1971، او هيچ‌گونه شهرتي در محيط آكادميك نداشت، اما بعد از انتشار اين اثر، بلافاصله مورد توجه صاحب‌نظران قرار گرفت؛ تـا جايي‌كه بـرخي اين كتاب را بـا آثار فلاسفه بزرگي مانند «افلاطون»، «جان استورات ميل» و «كانت» مقايسه كرده‌اند. بنابراين بي‌دليل نيست كه اثر ياد شده تاكنون به بيست و هفت زبان ترجمه شده است و پس از گذشت تنها ده سال از چاپ كتاب «نظریه‌ای در باب عدالت »، كتابنامه موضوعي نوشته‌هاي مرتبط با انديشه راولز به بيش از 2500 مورد رسيد و اين رقم درحال‌حاضر پنج هزار عنوان را در‌برمي‌گيرد كه اين حجم گسترده شامل معرفي‌ها، بازخواني‌ها، تفسيرها و نقدها مي‌باشد. جالب اين‌جا است كه تنها فلاسفه و انديشمندان سياسي به‌ آراء وي نپرداخته‌اند، بلكه متفكران مشهوري كه اساساً در ساير حوزه‌ها نيز به نظريه‌پردازي اشتغال داشته‌اند، به شرح و بسط و نقادي ديدگاه‌هاي اين انديشمند پرآوازه اقدام ورزيده‌اند كه از جمله آن‌ها مي‌توان به «توماس ناگل» فيلسوف برجسته امريكايي ـ عالم متافيزيك، معرفت‌شناسي و فلسفه اخلاق ـ اشاره كرد.

همچنين كتاب «نظریه‌ای در باب عدالت »، راولز را در زمره فيلسوفان طراز اول ليبراليسم جهان قرارداد؛ هم‌چنان‌كه اين اثر را مهم‌ترين اثر فلسفه سياسي ليبراليسم در نيمه دوم قرن بيستم مي‌دانند. گفتني است كه در نيم قرن اخير نوشته‌هاي او صرف دفاع از بخش اساسي تزهاي فلسفه سياسي آنگلو‌امريكن با محوريت ليبراليسم شده است و بسياري تجديد حيات نظريه‌پردازي ليبرالي را از دهه هفتاد به بعد، مديون وي مي‌دانند و اين درحالي است كه تا قبل از اين دهه، اثر خلاقه‌اي در‌زمينه انديشه سياسي، كه تا اين حد جدل‌انگيز باشد، پديد نيامده بود و در‌واقع اثر راولز براي تفكر سياسي و اقتصادي در چارچوب سنت ليبرالي، انگيزه‌اي بي‌نظير براي بازسازي و تجديد حيات فراهم آورد.